ΠΑΡΑΔΟΣΗ

ΕΚΘΕΣΗ 14^η

Η ΠΑΡΑΔΟΣΗ

 

1.    «Η παράδοση συντηρεί τα στοιχεία εκείνα που συναποτελούν το ‘πρόσωπο’ ενός λαού. Εμποδίζει λοιπόν την αλλοτρίωση και την αποπροσωποποίηση του λαού αυτού, στην περίπτωσή μας τον αφελληνισμό».

(Κ.Ν.Παπανικολάου)  (Περιοδικό Ελεύθερη Γενιά)

2.   «Η τήρηση της παράδοσης σ’όλες τις γραμμές σημαίνει αποστέωση».

(Χρ. Μαλεβίτσας, Προοπτικές)

 

Ποια είναι η δική σας γνώμη πάνω σ’αυτές τις δύο γνώμες;

 

ΠΡΟΛΟΓΟΣ 

Τι είναι παράδοση.

Μορφές παράδοσης.

 

Έννοια : Με τον όρο «παράδοση» μπορούμε να εννοήσουμε τις πολιτιστικές αξίες του παρελθόντος, που δίνουν ιδιαίτερο χρώμα σε κάθε λαό και που διαμορφώνουν τα διακριτικά στοιχεία του πολιτισμού του και των ηθικοπνευματικών αξιών. Η παράδοση δεν είναι μονοσήμαντη. Περικλείει μέσα της πολλές μορφές (γλωσσική, εθνική, πνευματική, οικιστική).

            Ωστόσο η παράδοση δεν εντοπίζεται μόνο στη γλώσσα, στα ήθη και στα έθιμα, στους μύθους και τους θρύλους, στα τραγούδια και στους χορούς, στη λαϊκή τέχνη και αρχιτεκτονική και αυτό γι’αυτό δεν είναι κάτι που δεν διαβάζεται και μαθαίνεται, αλλά κάτι που βιώνεται καθημερινά στον τρόπο που σκέφτεται, συμπεριφέρεται, διασκεδάζει και ενεργεί ένας λαός.

 

ΚΥΡΙΟ ΘΕΜΑ

1) Αφετηρία - διαδρομή της. Σήμερα : εκφυλισμός.

 

2)Αίτια εκφυλισμού :

α) ξενομανία (προϊόντα, γλώσσα, διασκέδαση)

β) πολυεθνικές (τυποποίηση - μαζοποίηση)

 

3)Αποτελέσματα από την περιφρόνηση της : αφελληνισμός και αναγκαιότητά της

 

4)  Σχέση παρελθόντος - παρόντος

            συνέπειες επαναβίωσης

            συνέπειες άρνησης

 

5) Πως πραγματικά χρειαζόμαστε την παράδοση. Προϋποθέσεις για τη δημιουργική λειτουργία.

 

ΕΠΙΛΟΓΟΣ - Συμπέρασμα.

 

ΚΥΡΙΟ ΘΕΜΑ

1) Αφετηρία της ελληνικής παράδοσης θα πρέπει να θεωρηθεί η κλασσική εποχή. Από τότε πρωτοστατήσαμε στην ανάπτυξη του βυζαντινού πολιτισμού, δράσαμε δημιουργικά στην περίοδο της Τουρκοκρατίας και συνεχίσαμε την παράδοση ως τις μέρες μας. Δυστυχώς, όμως, τα τελευταία χρόνια, οδηγούμαστε ολοταχώς προς τον εκφυλισμό κάθε παραδοσιακού στοιχείου.

 

2) Αυτό οφείλεται κατά πρώτο λόγο στην ξενομανία που μας έχει καταλάβει και η οποία έχει πάρει τη μορφή επιδημίας. Με την ανάπτυξη του τουρισμού και τη συχνή επικοινωνία που έχουμε με τους ξένους αρχίσαμε να παρουσιάζουμε τάσεις μιμητισμού.

            Έχουμε δεχτεί και προσαρμόσει ευρωπαϊκές λέξεις στο λεξιλόγιό μας. Προτιμάμε τις ξένες μάρκες προϊόντων χωρίς να κοιτάζουμε πάντα την ποιότητα. Διασκεδάζουμε με τον ευρωπαϊκό τρόπο, ακούγοντας ξένη μουσική και περιφρονώντας την ελληνική μας παράδοση.

            Αλλά και τα σύγχρονα ελληνικά τραγούδια επηρεασμένα από τα ξένα πρότυπα πολλές φορές είναι εξαιρετικά υποβαθμισμένα τόσο από πλευράς στίχων όσο και μουσικής.

            Κατά δεύτερο λόγο η φθορά της παράδοσης είναι αναντίρρητα αποτέλεσμα της ομοιομορφίας και της τυποποίησης που θέλουν να επιβάλλουν οι πολυεθνικές εταιρίες. Και ασφαλώς με την ομοιομορφία των καταναλωτικών προϊόντων μεγαλώνουν τον κύκλο των προϊόντων τους. Αλλά ταυτόχρονα συντελούν στη μαζοποίηση του ανθρώπινου πληθυσμού, καθώς αυτός υιοθετεί ορισμένα πρότυπα και ζει ανεξάρτητα από το που ζει και τι είδους αντιλήψεις και παράδοσης έχουν επηρεάσει τους προγενέστερούς του.

 

3)Κάτι παρόμοιο συμβαίνει με τους Έλληνες οι οποίοι σιγά-σιγά χάνουν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους και γίνονται μανιώδης καταναλωτές και ψυχροί χρησιμοθήρες. Παράλληλα φθείρεται και η περίφημη Ελληνικότητά μας και αλλοιώνεται ανεπανόρθωτα η ταυτότητά μας. Έτσι στις μέρες μας πια αναρωτιόμαστε αν κάποτε θα κατορθώσουμε να γίνουμε «συγχρονισμένοι» χωρίς να συνειδητοποιούμε ότι είμαστε τελείως «ασυγχρόνιστοι» Έλληνες.

Γι’αυτό πιστεύω ότι πράγματι η παράδοση θα μας βοηθήσει να διατηρήσουμε το χαρακτήρα μας ως λαός και θα μας προφυλάξει από την αποπροσωποποίηση και τη σύγχυση γύρω από τι είμαστε και τι ζητάμε. Επομένως χρειάζεται η υπεράσπιση της παράδοσης και όχι η αποκοπή από τις ρίζες της.

 

4) Αναμφισβήτητα παρόν και παρελθόν βρίσκονται σε διαλεκτική σχέση. Σ’όλες τις ανθρώπινες κοινωνίες με διάφορους τρόπους, τα περασμένα ζουν μέσα στα τωρινά και το σήμερα παίρνει μορφή ζωής από το χτες. Ο πολιτισμός κάθε εποχής είναι φυσική προέκταση του πολιτισμού της προηγούμενης εποχής.

            Η βίωση του παρελθόντος μέσα στο παρόν παρουσιάζεται με δύο μορφές :

ως επιβίωση - ως αναβίωση.

            Η επιβίωση είναι η φυσική συνέχεια του παρελθόντος στο παρόν, μεταδίδεται από γενιά σε γενιά και αποτελεί οργανικό στοιχείο των ανθρώπινων κοινωνιών, βασικό για την ύπαρξη και την οργάνωσή τους.

            Η αναβίωση αναφέρεται στο συνειδητό ζωντάνεμα του παρελθόντος, με κύριο στόχο να εξιδανικεύσουμε μια συγκεκριμένη εποχή του παρελθόντος και να την υψώσουμε σε κανόνα ζωής.

            Η επιβίωση και η αναβίωση είναι οργανικές λειτουργίες και ο τρόπος που γίνεται η επιλογή, η αφομοίωση, η μετουσίωση των αξιών του παρελθόντος, αποτελεί δείκτη για τη ζωτική δύναμη, τη δημιουργικότητα μιας κοινωνίας. Η τοποθέτηση μας απέναντι στο παρελθόν ποικίλει ανάλογα με τις ανάγκες, τις απαιτήσεις, τις αντιλήψεις, ιδεολογίες μιας εποχής. Μπορεί να πάρει τις μορφές :

1)  Παθητική προσήλωση στο παρελθόν απορρίπτοντας κάθε νέο (άγονος ιστορισμός)

2)  Καθολική άρνηση του παρελθόντος

3) Κριτική αποδοχή του παρελθόντος και εναρμόνιση του με το παρόν (δημιουργικός ιστορισμός).

            Στην πρώτη περίπτωση το παρόν θωρείται διαφθορά του παρελθόντος. Αποκρούεται κάθε τι νέο που έρχεται να διώξει το καθιερωμένο. Το παρελθόν σε κάποια συγκεκριμένη ιστορική περίοδο υψώνεται σε πρότυπο, γίνεται προσπάθεια να ξαναζωντανέψει αυτούσιο.

            Η στάση αυτή είναι καθαρά φορμαλιστική μια που χάνεται η ουσία και εξιδανικεύεται ο εξωτερικός τύπος, η εξωτερική μορφή της αξίας.

 

Συνέπειες επαναβίωσης

1) Απομακρύνει άτομα και λαούς από τη ρέουσα και σφύζουσα πραγματικότητα.

2) Απονεκρώνει τις δημιουργικές δυνάμεις, οδηγεί στο στείρο μιμητισμό, ανακόπτει την πορεία εξέλιξης του πολιτισμού.

3) Απολιθώνει την πραγματικότητα, εφησυχάζει τον άνθρωπο και εμποδίζει την ανοικοδόμηση του μέλλοντος.

            Στην περίπτωση της καθολικής άρνησης οι λαοί δείχνουν αδιαφορία και περιφρόνηση προς το παρελθόν.

 

Συνέπειες άρνησης

1) Διασπάται η ιστορική συνέχεια.

2) Υποσκάπτονται τα θεμέλια στήριξης, οδηγούμαστε στον μετεωρισμό του ανθρώπινου πολιτισμού.

3) Αποπροσανατολίζονται άτομα και λαοί. Οι άνθρωποι βρίσκονται μέσα στο χάος και στην αβεβαιότητα του παρόντος.

4) Αποστέλλεται η διαδικασία εξέλιξης του πολιτισμού.

5)Η τρίτη περίπτωση αποτελεί την ορθότερη τοποθέτησή μας απέναντι στο παρελθόν. Αναφέρεται στον αρμονικό συνδυασμό των αξιών του παρελθόντος με τις δυνάμεις και τις ορμές του παρόντος, έτσι που και τα περασμένα να δίνουν κάθε στοιχείο που μπορεί να χρησιμεύσει για ιδανικό παράδειγμα και να αφομοιώνεται από το παρόν και η σύγχρονη ορμή να απλώνεται άνετα και να εξυψώνει τα δικά της στοιχεία σε αξίες πολιτισμού όσο μπορεί περισσότερο ικανοποιητικές για τις σύγχρονες ψυχικές ανάγκες.

            Αν ακολουθούμε την παράδοση σ’όλες τις γραμμές της και αν εμμένουμε στον τύπο τότε πράγματι εργαζόμαστε για την ίδια την καθυστέρησή μας. Ένας λαός δεν ζει όταν απλώς μιμείται, έστω και αν μιμείται τους προγόνους του. Δημιουργεί και αναπτύσσεται όταν εμπνέεται απ’αυτούς.

 

Προϋποθέσεις για δημιουργική λειτουργία

1) Συγκέντρωση παραδοσιακού υλικού από ειδικούς συλλογείς.

2) Μελέτη και επεξεργασία αυτού του υλικού από ειδικούς μελετητές ώστε να διερευνηθεί η γνησιότητα ορισμένων μοτίβων.

 

3) Ενεργητική - κριτική εκμετάλλευση της παράδοσης, ώστε να απαγκιστρωθεί από τον προγονολατρικό της χαρακτήρα και να μετουσιωθεί σε δημιουργικό παράγοντα της ζωής.

4) Καλλιέργεια σωστής διαλεκτικής σχέσης μεταξύ παραδοσιακού και μοντέρνου.

5) Σημαντικός ο ρόλος και της παιδείας όπου το κέντρο βάρους θα είναι ο νεοελληνικός πυρήνας δημιουργίας και όχι η εντελώς  ανούσια και στείρα αρχαιοπάθεια και αχαιολατρεία. Χρειάζεται δηλαδή ουσιαστικά εξοικείωση τόσο με το αρχαίο, όσο και με το νέο προπαντός ελληνικό πνεύμα.

 

ΕΠΙΛΟΓΟΣ - ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

            Είναι απαραίτητη λοιπόν η δημιουργική και κριτική θεώρηση του παρελθόντος. Η παράδοση είναι απαραίτητη για να διατηρήσουμε την ελληνικότητα και επομένως της ταυτότητά μας.

            Ιδιαίτερα στην εποχή μας εποχή της κρίσης των αξιών και της ιδεολογικής σύγχυσης, η παράδοση μπορεί να αποτελέσει αστείρευτη πηγή ζωής και άντλησης αρχών για τη διαμόρφωση του πολιτισμού μας.

Εκθεση γ λυκείου, ΑΛΛΟΤΡΙΩΣΗ

ΕΚΘΕΣΗ 13^η

ΑΛΛΟΤΡΙΩΣΗ

«Φαινόμενο πολυσυζητημένο και ανησυχητικό είναι στην εποχή μας η αλλοτρίωση. Πως εκδηλώνεται και που οφείλεται; Ποιες συνέπειες έχει πως νομίζετε πως μπορεί να αντιμετωπιστεί;»

«Είναι αληθινά δραματικό να διαπιστώνει κανείς πως όσο σιμότερα στον άλλο άνθρωπο ζει ο καθένας τόσο και πιο ξένος στον άλλο άνθρωπο γίνεται, τόσο ασφυκτικότερη νιώθει τη μοναξιά του.)

Ι.Μ.Παναγιωτόπουλος

 ΣΧΕΔΙΑΓΡΑΜΜΑ

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Κύρια έννοια : Χωρισμός από κάτι με το οποίο θα πρέπει να έχουμε στενή φιλική σχέση. Αυτό το κάτι είναι : η εργασία, ο συνάνθρωπος, οι αξίες της ζωής, η φύση τα πράγματα που χρησιμοποιούμε ή καταναλώνουμε, ο ίδιος ο εαυτός μας.

            Αλλοτρίωση ή αποξένωση είναι η κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο ξένος, μια κατάσταση χωρισμού από κάτι με το οποίο κανονικά ο άνθρωπος πρέπει να βρίσκεται σε μια στενή φιλική σχέση.

            Η αποξένωση αυτή είναι μια κατάσταση που έρχεται χωρίς κανείς να την επιδιώκει χωρίς να το καταλαβαίνει. Αυτό το κάτι απ’το οποίο ο άνθρωπος αποξενώνεται ανεπίγνωστα μπορεί να είναι η εργασία του, ο συνάνθρωπός του, η φύση, οι αξίες, τα πράγματα που χρησιμοποιεί και καταναλώνει ακόμα και ο ίδιος ο εαυτός του.

ΚΥΡΙΟ ΘΕΜΑ

1. Πως δημιουργείται η αλλοτρίωση

α) Από την εργασία (βιομηχανική)

Παράγει εξαρτήματα ομοιόμορφα (τυποποίηση - αυτοματοποίηση) κατά χιλιάδες χωρίς συναισθηματική σχέση μαζί τους. (Το αντίθετο γινόταν με την χειρωνακτική εργασία του παλιού μάστορα).

β) Από τους συνανθρώπους του.

Δεν επικοινωνεί μαζί τους, είναι αδιάφοροι και μερικές φορές τον ενοχλούν κιόλας. Στις σχέσεις των ανθρώπων κυριαρχεί ο ψυχρός υπολογισμός του υλικού συμφέροντος. Κλασσικό παράδειγμα είναι οι ηλικιωμένοι άνθρωποι που είχαν μείνει μόνοι τους στη ζωή βρήκαν τραγικό θάνατο και τα πτώματά τους βρέθηκαν μετά από πολλές μέρες.

γ) Από τη φύση.

Ξεμάκρυνε από τη φύση ζώντας στη μεγαλούπολη. Αλλά και όταν την επισκέπτεται δε δείχνει να την αγαπά στ’αλήθεια. Πηγαίνει σ’αυτή περισσότερο για ν’απομακρυνθεί από την πόλη παρά από πραγματική αγάπη. Αντίθετα την καταστρέφει, τη μολύνει ή την εκμεταλλεύεται (υλοτόμηση, λατομεία).

δ) Από τις αξίες της ζωής.

Οι λέξεις που εκφράζουν τις αξίες της ζωής έχουν πέσει σε αχρηστία. Λέξεις όπως εντιμότητα, εγκράτεια, ηθική αρετή τείνουν να εξαφανιστούν και ως λέξεις από τη ζωή.

ε) Από τα πράγματα που χρησιμοποιούμε ή καταναλώνουμε.

Για πολλά από τα πρώτα δε ξέρουμε τίποτε άλλο παρά να χρησιμοποιούμε πατώντας τα κουμπιά τους. Για πολλά από τα δεύτερα δε ξέρουμε τίποτα άλλο παρά να τα καταναλώσουμε.

στ) Από τον εαυτό μας.

Άλλοι αποφασίζουν για μας. (προπαγάνδα).

2. Αίτια αλλοτρίωσης

α) βιομηχανική τεχνολογική ανάπτυξη σημαίνει :

- μηχανή : κατάργηση της χειρωνακτικής εργασίας

- αποξένωση από τον συνάνθρωπό μας και την εργασία μας (τηλεόραση που σημαίνει απομάκρυνση από το πατροπαράδοτο ¨κουτσομπολιό»)

β) Αστικοποίηση : αποξένωση από τη φύση και από τον συνάνθρωπο συγχρόνως (μικρά κλουβιά διαμερίσματα)

γ) Οργανωμένα οικονομικά συμφέροντα :

- διαφήμιση

- καταναλωτισμός : αποξένωση από τις αξίες της ζωής από πράγματα που χρησιμοποιούμε, από τον ίδιο τον εαυτό μας

- υλιστικές αντιλήψεις (η επικράτηση υλιστικών αντιλήψεων σημαίνει απομυθοποίηση όλων των ευγενών συναισθημάτων της πίστης της αρετής, των ιδανικών και συνεπώς νέα αποξένωση από τον συνάνθρωπο και τις αξίες της ζωής.

- προπαγάνδα : αποξένωση από τις αξίες της ζωής και του συνανθρώπου.

δ)Διαστρέβλωση της παιδείας. (Τέλος την καινούργια αυτή κατάσταση των πραγμάτων, την παραγωγή και την ύλη έρχεται να υπηρετήσει και η παιδεία με το αίτημα ότι το σχολείο πρέπει να συνδεθεί με τη ζωή, δηλαδή με την παραγωγή.

Μια τέτοια παιδεία είναι χρησιμοθηρική, ωφελιμιστική, διαστρεβλωτική και αλλοτριωτική. Αποξενώνει με τη σειρά της από τις αξίες της ζωής από τους συνανθρώπους μας και από τον εαυτό μας.

Η μεγάλη υπεύθυνη γι’αυτό το φαινόμενο που μπορεί να γεννήθηκε στις μέρες

μας αλλά σίγουρα στις μέρες μας έχει πάρει διαστάσεις εκρηκτικές, είναι η μεγάλη βιομηχανική επανάσταση. Η βιομηχανία και η τεχνολογία στην υπηρεσία της υπερπαραγωγής υλικών αγαθών θεοποίησαν σχεδόν την ύλη και έκαναν τον πολιτισμό μας μονοδιάστατο, με την έννοια ότι υποβιβάζουν και υποβαθμίζουν συνεχώς το πνεύμα και την ψυχή ως ανθρώπινα στοιχεία με αξία αλλά και με ανάγκες.

Ο καταναλωτισμός ως σκοπός ζωής ενισχύει υλιστικές ιδεολογίες και αυτές

οδηγούν στην αλλοτρίωση του ανθρώπου από τις αληθινές αξίες της ζωής.

3. Συνέπειες

α) Μηχανοποίηση, απώλεια της αυτοτέλειας του ανθρώπου, απώλεια της δυνατότητας να σκεφτόμαστε.

β) Άγχος, νευρώσεις και απανθρωποποίηση.

γ) Η εντύπωση όχι η ηθική και η αρετή δεν αξίζουν τίποτε.

δ) Η εντύπωση ότι δεν αξίζει τίποτα, ούτε το ίδιο το άτομο, αίσθημα ανασφάλειας, απομόνωση έλλειψη συμμετοχής στις κοινές υποθέσεις.

4. Μέτρα

Χρειάζονται μέτρα προληπτικά (για να μη δημιουργείται) και γι’αυτά πρέπει να υπάρξουν δύο θεμελιώδεις προϋποθέσεις.

1) Περιορισμός των απαντήσεων μας για βιομηχανικά αγαθά, μετριασμός των αναγκών μας, αμεσότερη και ουσιαστικότερη επαφή με τη φύση, αναζήτηση του συνανθρώπου μας για αλλιώτικες ανθρωπινότερες σχέσεις μαζί του. Επειδή όμως αυτά δεν είναι πράγματα που γίνονται από τη μια μέρα στην άλλη. Η ασθένεια αυτή δε θεραπεύεται ανασταλτικά αλλά προληπτικά.

α) αποκέντρωση αποαστικοποίηση

β) πρότυπες μικρές πόλεις και μικρές κατοικίες

γ) τόνωση της πνευματικής ζωής

δ) κατάργηση καταναλωτικών προτύπων

ε) προβολή άλλου μοντέλου ζωής

στ) στροφή από την ύλη στην ψυχή και τις ανάγκες της

Θα χρειαστεί μια πολιτική που σχεδιάζει και θα πραγματοποιήσει την αποκέντρωση και την αποαστικοποίηση με πρότυπες μικρές πόλεις με νέα οικιστική αντίληψη, για κατοικίες μικρές και ανθρωπινότερες. Θα τονίσει τις αξίες της πνευματικής ζωής, θα καταργήσει τα καταναλωτικά πρότυπα από την τηλεόραση και κοινωνία, θα προβάλει ένα άλλο μοντέλο ζωής πραγματοποιώντας τη στροφή από την ύλη στην ψυχή και τις ανάγκες της.

2) Αλλαγή παιδείας που θα δώσει προτεραιότητα στα ανθρωπιστικά μαθήματα. Θα συνδέσει το σχολείο όχι με την παραγωγή αλλά την αληθινή ζωή, δηλαδή τη μη αλλοτριωτική θα εμπνεύσει δηλαδή στα παιδιά το σεβασμό και την εκτίμηση για τον συνάνθρωπό του.

εκθέσεις γ λυκείου

Διαφήμιση. Δεν ξεχνάμε να εντάξουμε το θέμα μας σε επικοινωνιακό πλαίσιο.

ΕΚΘΕΣΗ 12^η

Η ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

 

 

«Υποστηρίζεται ότι η τηλεοπτική διαφήμιση όπως γίνεται σήμερα έχει πολλές αρνητικές επιπτώσεις στο σύγχρονο άνθρωπο. Άλλοι πάλι μιλούν για θετική προσφορά της ιδιαίτερα στην οικονομία της χώρας. Να αναλύσετε τις δύο αντιτιθέμενες απόψεις και να εκθέσετε τη δική σας θέση».

ΔΙΕΡΕΎΝΗΣΗ ΘΕΜΑΤΟΣ

Κύρια έννοια : Η ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Δευτερεύοντες έννοιες :

            α) αρνητικές - θετικές επιπτώσεις

            β) προσωπική σου θέση

 

ΣΧΕΔΙΑΓΡΑΜΜΑ

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

α) Τι είναι - τι δεν είναι (είναι διαδικασία πωλήσεως προϊόντων με σκοπό το κέρδος. Δεν είναι πληροφόρηση, ούτε απλή γνωστοποίηση)

β)Είδη της. Η τηλεοπτική είναι σήμερα η κυρίαρχη.

 

α) Πολλοί συγχέουν τη διαφήμιση με την πληροφόρηση και τη γνωστοποίηση. Το να είναι κανείς πληροφορημένος για ότι γίνεται στον κόσμο σημαίνει πως πλαταίνει το γνωστικό του πεδίο και η ζωή του αποκτάει περισσότερο νόημα. Ωστόσο η διαφήμιση δεν είναι ούτε πληροφόρηση, ούτε απλή γνωστοποίηση. Είναι μια επιχειρησιακή διαδικασία της παραγωγής που έχει στόχο της να αυξήσει τις πωλήσεις ενός προϊόντος με αντικειμενικό σκοπό την αποκόμιση του μεγαλύτερου δυνατού κέρδους. Και αυτό η επιχείρηση θα το πετύχει αν δε χάσει τους πελάτες που ήδη έχει, αν αποκτήσει άλλους σε βάρος άλλης επιχείρησης και αν αποκτήσει νέους πελάτες.

 

β) Σήμερα το κυρίαρχο μέσο της διαφήμισης είναι η τηλεόραση και ακολουθούν το ραδιόφωνο, ο τύπος η αφίσα, τα ημερολόγια, ο κινηματογράφος και γενικά κάθε όργανο μαζικής ενημέρωσης και επικοινωνίας.

 

Σύνδεση με το κύριο θέμα

Η διαφήμιση είναι σήμερα ένα από τα χαρακτηριστικότερα γνωρίσματα - φαινόμενα του πολιτισμού μας και συνδέεται άμεση ή έμμεσα με την υπερπαραγωγή, τον καταναλωτισμό, τη βία και πολλά άλλα αρνητικά συμπτώματα του καιρού μας. Ωστόσο πολλοί μιλούν για τη θετική προσφορά της ιδιαίτερα στην οικονομία της χώρας.

 

 

 

ΚΥΡΙΟ ΘΕΜΑ

 

Ωφέλειες - θετικές συνέπειες

α) Ωθεί στην αγορά και η αγορά αγαθών ομορφαίνει τη ζωή.

β) Ζωή στην επιχείρηση - εργασία στον κόσμο.

γ) Πληροφόρηση και διευκόλυνση του κοινού.

δ) Συναγωνισμός των επιχειρήσεων και βελτίωση της ποιότητας των προϊόντων.

ε) Δίνει δουλειά η ίδια ως επιχείρηση σ’όσους ασχολούνται μ’αυτή.

στ) Ντόπια προϊόντα - μειώνονται οι εισαγωγές - αυξάνονται οι εξαγωγές - μειώνεται το έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου.

ζ) Καλύπτονται τα έξοδα του τόπου.

η) Νέες ιδέες - νέα επιτεύγματα γνωστοποιούνται.

 

            Ωθεί, λένε στην αγορά αγαθών και η αγορά αγαθών ομορφαίνει τη ζωή. Αυτό το μικρό και μη αναγκαίο που εξαιτίας της διαφήμισης αγοράσαμε, μπορεί τελικά να δώσει ένα ανυποψίαστο νόημα στη ζωή μας. Με τη διαφήμιση προωθούνται στην κατανάλωση τα προϊόντα της υπερπαραγωγής και αυτό σημαίνει ζωή στις επιχειρήσεις και εξασφαλίζει εργασία για πολύ κόσμο. Το αγοραστικό κοινό πληροφορείται τα προϊόντα που κυκλοφορούν και διευκολύνεται στις επιλογές του κερδίζοντας χρόνο και χρήμα. Εξάλλου επειδή με τη διαφήμιση δημιουργείται σκληρός ανταγωνισμός μεταξύ των διάφορων εταιριών η καθεμιά, για να επιβληθεί, προβαίνει σε συνεχή βελτίωση της ποιότητας των προϊόντων της με αποτέλεσμα το αγοραστικό κοινό να απολαμβάνει συνεχώς προϊόντα καλύτερης ποιότητας.

            Δίνει και η ίδια διαφήμιση ως επιχείρηση πια, εργασία σε πολλούς ειδικούς στον τομέα αυτό τεχνίτες και καλλιτέχνες, ακόμα και ψυχολόγους, και επομένως καταπολεμά την ανεργία. Ακόμα και η ίδια η τηλεόραση δε θα μπορούσε να έχει τόσους υπαλλήλους και τόσα προγράμματα, αν δεν εξασφάλιζε σημαντικά ποσά από τη διαφήμιση. Μερικά, τέλος, περιοδικά, δε θα είχαν την οικονομική δυνατότητα να κυκλοφορήσουν χωρίς τις διαφημίσεις που καταχωρούν στις σελίδες τους.

Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά και έχει μάλιστα πολλά να πει για τις βλαπτικές συνέπειες της διαφήμισης. Παραβλέποντας την επιβάρυνση του κόστους του διαφημιζόμενου προϊόντος σταματάμε σε άλλες βλαπτικότερες συνέπειες.

 

ΚΥΡΙΟ ΘΕΜΑ

 

Αρνητικές συνέπειες

α) Αύξηση του κόστους του ίδιου του διαφημιζόμενου προϊόντος.

 

β) Προβολή και επιβολή του καταναλωτισμού ως κυρίαρχου ιδανικού» με όλα τα επακόλουθα :

            1) δημιουργεί άγχος για την απόκτηση υλικών αγαθών.

2)  παραμέληση πνευματικών αγαθών

            3) χαλάρωση κοινωνικής συνείδησης

            4) τάση για πολυτέλεια

            5) αύξηση εγκληματικότητας

 

γ) Δημιουργεί ένα πλέγμα, κόμπλεξ ανάμεσα στα άτομα ιδιαίτερα στα μικρά παιδιά, την οποίων οι γονείς δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να τους αγοράσουν τα παιχνίδια που μερικοί φίλοι τους ήδη απολαμβάνουν.

 

δ) Διαστρέβλωση της πραγματικότητας, ψεύτικη εικόνα ζωής, προσβολή της αξιοπρέπειας ης γυναίκας.

 

ε) Συνηθίζει στην επιπόλαιη αντιμετώπιση των πραγμάτων.

 

στ) Μαζοποίηση και τυποποίηση του ατόμου.

 

ζ) Επιβολή ιδεολογικών και πολιτικών συστημάτων.

 

η) Ξενομανία.

 

θ) Ρύπανση του περιβάλλοντος.

 

ι) Υποβάθμιση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, εκχυδαϊσμός εμπορευματοποίηση απλών συναισθημάτων.

 

            Η προβολή και τελικά η επιβολή του καταναλωτισμού ως κυρίαρχου αν όχι μοναδικού «ιδανικού» της σύγχρονης κοινωνίας είναι αποτέλεσμα διαφήμισης. Αυτή έμαθε τον άνθρωπο να μετράει την αξία του συνανθρώπου του, με μέτρο τη δυνατότητα να καταναλώνει ´ αυτή που δίδαξε ότι το υλικό αγαθό δίνει αξία στον άνθρωπο, αυτή τον δημιουργεί και το άγχος για την απόκτηση διαρκώς και περισσότερων. Αυτό το κυνηγητό της ύλης για την ικανοποίηση πλασματικών αναγκών σημαίνει τελικά για πολλούς περισσότερη δουλειά, λιγότερο ελεύθερο χρόνο, άρα και λιγότερες ευκαιρίες για να προσέξουν και μερικά άλλα πράγματα στη ζωή τους, που έχουν σχέση με την ψυχή και το πνεύμα.

            Η τάση για πολυτέλεια που δημιουργεί σε νεαρά ιδίως άτομα, συμβάλλει με τη σειρά της στην αύξηση της βίας και της εγκληματικότητας. Πολλά άτομα ομολόγησαν πως αιτία των εγκληματικών τους ενεργειών στάθηκε η επιθυμία τους να ζήσουν την όμορφη και εύκολη ζωή που είδαν να ζουν στην η τηλεόραση όσα διαθέτουν τούτο ή εκείνο το πολυτελές αντικείμενο του πόθου τους.

            Μέσα στις βλαβερές συνέπειες της διαφήμισης είναι η διαστρέβλωση της πραγματικότητας και η ψεύτικη εικόνα που σχηματίζουν για το κόσμο τα παιδιά. Στη διαφήμιση ο κόσμος είναι απίστευτα εύκολος και απίστευτα όμορφος δηλαδή εξωπραγματικός πλαστός, μία ζωή ή απ΄την ανάποδη, γεμάτη όμορφες γυναίκες ανίκανες να αντισταθούν στη γοητεία των ανδρών χάρη σε κάποιο άρωμα που διαθέτουν οι τελευταίοι, πράγμα που μεταφράζεται το λιγότερο σε περιφρόνηση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Στον κόσμο της διαφήμισης όλοι γελούν και όλοι είναι τρισευτυχισμένοι, υγιέστατοι και ξένοιαστοι. Η ασχήμια και η δυσκολία, αυτά με τα οποία θα παλέψει αύριο το παιδί,  του κρύβονται επιμελώς.

            Το χειρότερο απ’όλα είναι πως συνηθίζει το άτομο στην επιφανειακή, φευγαλέα και επιπόλαιη τοποθέτηση του απέναντι στα πράγματα καθώς απευθύνεται στις αισθήσεις του και όχι στη λογική του, πρώτα εντυπωσιάζοντας το με πλαστή ομορφιά και έπειτα αφαιρώντας το χρόνο του να σκεφτεί, γιατί στο μεταξύ μία άλλη διαφήμιση ακολουθεί , ή κάτι άλλο του αποσπά την προσοχή του. Η διαφήμιση είναι ένας στυγνός τρόπος για να υποδουλωθούν οι πολλοί στους λίγους, ένα μέσο μαζοποίησης του σύγχρονου ανθρώπου, μέσο που δρα σε βάρος της ιδιαιτερότητάς του. Μέσα από την προώθηση και κατανάλωση των ίδιων προϊόντων των πολυεθνικών εταιριών το άτομο ομορφοποιείται, τυποποιείται ως μια καταναλωτική μηχανή μέσα σ’έναν καταναλωτικού χαρακτήρα πολιτισμό, απόλυτα ελεγχόμενο από τους λίγους. Αποδυναμώνεται η ικανότητα να αντιδρά λογικά στα μηνύματα και προκαθορίζεται έτσι η συγκεκριμένη μελλοντική αντίδραση του σε κάτι καινούργιο. Θα είναι πάλι παθητική αντίδραση και άρα εύκολη η επιβολή οποιασδήποτε ιδεολογίας ή ακόμα και συστήματος διακυβέρνησης του. Αρκεί να είναι ωραιοποιημένο, όπως το διαφημιζόμενο προϊόν, και να έχει προβληθεί σταδιακά, μεθοδικά και ύπουλα, δηλαδή αποτελεσματικά.

 

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Προσωπική διαπίστωση - μέτρα για το τι πρέπει να γίνει.

            Επειδή η διαφήμιση δε μπορεί να γίνει πληροφόρηση γιατί τότε αυτοαναιρείται το καλύτερο που έχει να κάνει ένα κράτος αληθινής πρόνοιας είναι να την υποχρεώσει με νόμο, πρώτα να περιοριστεί στα όρια της λογικής, ύστερα να γίνει ευπρεπής και τέλος η τηλεοπτική, που είναι η πιο δραστική να γίνεται σε σταθερά προκαθορισμένη ώρα.

            Έτσι θα μπορούσε τουλάχιστον να περιορίσουμε - για εξάλειψη ε γίνεται πια λόγος μέσα στο είδος του πολιτισμού που ζούμε την τηλερύπανση και την τηλεδιαφθορά.

Δεν ξεχνάμε να εντάξουμε το θέμα σε επικοινωνιακό πλαίσιο.

Σχεδιαγράμματα--εκθέσεις για γ΄ λυκείου

Οι εκθέσεις αυτἐς μπορούν να αξιοποιηθούν , αφού ενταχθούν  σε επικοινωνιακό πλαίσιο.

                       ΒΙΑ ΚΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ
«Στην εποχή μας παρατηρείται έξαρση της βίας και της εγκληματικότητας. Να εντοπίσετε τα αίτια του φαινομένου και να προτείνετε μέτρα για τον περιορισμό του κακού».

ΔΙΕΡΕΎΝΗΣΗ   ΘΕΜΑΤΟΣ.

Κύρια έννοια : ΕΞΑΡΣΗ ΤΗΣ ΒΙΑΣ

Δευτερεύοντες έννοιες :

            α) αίτια

            β) μέτρα

            γ) προλήψεις

 

ΣΧΕΔΙΑΓΡΑΜΜΑ

            Τι είναι βία, το εγκληματικότητα. Διάκριση των εννοιών. Είδη βίας (εκδηλώσεις). Έξαρση του φαινομένου. Σύνδεση με την κοινωνία.

            Αναμφίβολα τη σημερινή κοινωνία που ζούμε καθώς η προσωπικότητα του ατόμου έχει υποβαθμιστεί και οι ηθικές αξίες έχουν καταρρακωθεί παρατηρείται μία έξαρση της βίας και της εγκληματικότητας.     

Η βία είναι μια προχωρημένη έκφραση της ανθρώπινης επιθετικότητας.

Εγκληματικότητα έχουμε όταν η βία πάρει τη μορφή του εγκλήματος, όταν δηλαδή καταλήξει, ακόμα και όταν είχε πρόθεση να καταλήξει αλλά δεν κατέληξε.

            Η εγκληματικότητα προϋποθέτει τη βία ενώ η βία μπορεί να μη φτάσει στο έγκλημα.

            Η βία στις σύγχρονες μεγαλουπόλεις εκφράζεται με πολλούς τρόπους. (Η βία στο δρόμο, που εκδηλώνεται με τις καταστροφές αυτοκινήτων και αρπαγές τσαντών, η βία στα γήπεδα). Υπάρχουν οι ληστείες τραπεζών και καταστημάτων, βομβιστικές ενέργειες, εμπρησμοί, βιασμοί, σεξουαλικά εγκλήματα, αεροπειρατείες, πολιτικές δολοφονίες και πνευματική βία.

 

Συνδετική παράγραφος

            Η βία ως κοινωνικό φαινόμενο είναι πολύ παλιό. Στις μέρες μας όμως βρίσκεται σε έξαρση γιατί και τα αίτια που τη γενούν πολλαπλασιάστηκαν και οι παράγοντες που την ευνοούν γίνονται περισσότεροι.

            Κατακλύζει τη σύγχρονη εποχή μας και δε μας επιτρέπει πια να είμαστε και να αισθανόμαστε ασφαλείς ούτε στο δρόμο ούτε στα μέσα συγκοινωνίας (επίγεια, θαλάσσια, εναέρια) αλλά και ούτε και μέσα στο σπίτι μας.

 

 

 

ΚΥΡΙΟ ΘΕΜΑ

 

Α. ΑΙΤΙΑ

α) Δεν είναι θέμα γονιδίων αλλά κοινωνικό φαινόμενο.

 

β) Η κοινωνική εξέλιξη που δρα άλλοτε αρνητικά και άλλοτε θετικά στη γέννηση της βίας π.χ. όσο αφορά τα σεξουαλικά εγκλήματα μείωση λόγω της ανάπτυξη σχέσεων πιο ελεύθερων μεταξύ των δύο φύλλων -απομυθοποίηση του σεξ- έδρασε αρνητικά στη γένεση των σεξουαλικών εγκλημάτων όπως αποδεικνύεται από στατιστικές που έγιναν.

            Αυτό δε μας δίνει το δικαίωμα να ελπίζουμε ότι το ίδιο θα συμβεί και με τις άλλες μορφές της βίας και της εγκληματικότητας για τον απλούστατο λόγο ότι οι κοινωνικές εξελίξεις τις ευνοούν. Τέτοιες αλλαγές μπορεί να είναι :

 

γ) Αύξηση ανεργίας ή φτώχιας.

 

δ) Άδικη κατανομή των αγαθών (κοινωνική αδικία) (από τη μία αφθονία, κορεσμός - από την άλλη απελπιστική ένδεια)

 

ε) Αθέμιτος πλουτισμός και η επίδειξη του.

Όπως λέει και ο θυμόσοφος λαός : δούλεψε να φας και κλέψε να’χεις. Η επίδειξη του αθέμιτου πλουτισμού κάνει τους νέους αδίστακτους στη χρήση βίας για ν’αποκτήσουν και αυτοί χρήματα για επίδειξη ή για διασκέδαση έστω για μια βραδιά, αν όχι για πολλές ή για όλες.

 

στ) Φθορά και ξεπεσμός θεσμών και ιδανικών

Παράλληλα με το ένα, το πρώτο και το μέγα ιδανικό, που γκρέμισε όλα τα’άλλα και ορθώθηκε με θράσος στη θέση τους, το ιδανικό του καταναλωτισμού, συμβάλλουν με τη σειρά τους στην εγκληματογέννεση του καιρού μας.

 

ζ) Η προβολή του καταναλωτισμού ως ιδανικού

 

 

η) Η τηλεόραση και ο κακός τύπος

Δηλαδή η διαφήμιση του εγκλήματος μέσα από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης.

            Η τηλεόραση ωραιοποιώντας τη ζωή προωθώντας τον καταλωτισμό ως τρόπο ζωής και εξοικειώνοντας τον τηλεθεατή και μάλιστα το νέο με τη βία και το ΄έγκλημα ως πράξεις κοινές και καθημερινές ´ ο δεύτερος ωραιοποιώντας τους δράστες των εγκλημάτων.

 

θ) Στη σύγχρονη μεταβιομηχανική κοινωνία η αδιαφορία για τον συνάνθρωπο θεωρείται φυσιολογική συμπεριφορά.

 

Κριτική παράγραφος

            Η βία είναι πλέον όχι η απελπισμένη προσπάθεια του φτωχού για να χορτάσει την πείνα του όπως ο Γιάννης - Αγιάννης των Αθλίων, είναι μία έκφραση του ανταγωνισμού στη σύγχρονη κοινωνία αναγκαίος όρος για την άνοδο του επιπέδου ζωής.

            Αν υπάρχει στη σύγχρονη βία μία αγωνία είναι η αγωνία της απόλαυσης κάποιου υλικού αγαθού, η αγωνία μιας ικανοποίησης κάποιου πάθους, όπως το πάθος των ναρκωτικών ή η αγωνία της εκδίκησης μιας κοινωνίας άδικης.

            Οι νέοι δε βρίσκουν κανένα άλλο μέσο αντίδρασης εκτός από τη βία πιστεύοντας πως έτσι θα τρομοκρατήσουν το κατεστημένο.

 

Β. ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΠΟΥ ΤΗΝ ΕΥΝΟΟΥΝ

α) Η πολυάνθρωπη (και απάνθρωπη) πόλη.

β) Η ανεπάρκεια των καταδιωκτικών αρχών.

γ) Η τεχνολογία.

 

Πολυάνθρωπη, απομονωτική, αλλοτριωτική δαιδαλώδης πόλη μέσα στην οποία διαφεύγει ο δράστης, η τεχνολογία που έχει στη διάθεσή του για την πράξη και σχετικά μικρές ποινές των συλλαμβανομένων, η αναποτελεσματικότητα των μέτρων των οργάνων της τάξεως ή η ανεπάρκειά τους σε αριθμούς κάποτε μάλιστα και η πλημμελής άσκηση του έργου τους, είναι μερικοί από τους παράγοντες αυτούς.

Γ. ΜΕΤΡΑ ΠΡΟΛΗΨΗΣ

α) Προληπτικά : καλύτερη τηλεόραση, καλύτερη κοινωνία, καλύτερη παιδεία, νέες πολιτικές επιλογές.

β) Κατασταλτικά : ενίσχυση των αρμοδίων φορέων.

 

Προληπτικά : η άρση των αιτιών προϋποθέτει :

 

Καλύτερη τηλεόραση : Να χρησιμοποιήσουμε τα μαζικά μέσα επικοινωνίας και πληροφοριών για να διαδώσουμε και να διαθέσουμε σ’όλους περισσότερες γνώσεις, περισσότερη δηλαδή πολιτιστική καλλιέργεια. Να επιδιώξουμε την καλλιέργεια εκείνη που συντελεί στην αύξηση των γνώσεων μας για τη φύση και την κοινωνία και που μας βοηθά να συνειδητοποιήσουμε τις δυσκολίες που οφείλουμε να ξεπεράσουμε για να μεταμορφώσουμε τον κόσμο.

 

Καλύτερη κοινωνία : Δεν είναι δυνατό να μεταβάλλουμε τον κόσμο αν δε ξέρουμε καλά την κοινωνία στην οποία ζούμε και αν δε γνωρίζουμε ακριβώς πως και πότε να τη μεταμορφώσουμε. Χτυπώντας γροθιές στο τραπέζι, καταστρέφοντας και λεηλατώντας δεν είναι δυνατό να έχουμε αυτή την αλλαγή. Δεν είναι ούτε οι βόμβες, ούτε τα πυροβόλα όπλα, τα μέσα εκείνα που μεταβάλλουν την ιστορία, αλλά η νοημοσύνη, η λογική, η διαλεκτική με μία λέξη, η πνευματική καλλιέργεια και μερικές φορές η φαντασία.

            Να λοιπόν ποια θα πρέπει να είναι η χρησιμότητα των μέσων μαζικής ενημέρωσης : η χρησιμότητα των απεριορίστων δυνατοτήτων του ραδιοφώνου και της τηλεόρασης που συνεχώς αναπτύσσεται για τη διανομή στις μάζες της, ολοκληρωτικής πνευματικής μόρφωσης, η χρήση δηλαδή των μέσων αυτών όχι μόνο για τη μεταβίβαση γνώσεων, αλλά και για την εκμάθηση των τρόπων κατανόησης.

Καλύτερη παιδεία : Θα πρέπει να παρουσιάζονται στους νέους υποδείγματα ανθρώπων με υψηλό πνευματικό περιεχόμενο (όχι βέβαια υποδείγματα με συσσωρευμένες γνώσεις μόνο) για να τους βοηθήσουμε να φανταστούν άλλους τρόπους ύπαρξης, δράσης και δημιουργίας της δικής τους ζωής.

 

Διαφορετικές πολιτικές επιλογές και προσανατολισμούς : Θα έχουν στόχο μία κοινωνία περισσότερο ανθρωποκεντρική, όπου οι άνθρωποι θα ευτυχούν, όχι μια κοινωνία όπου οι ευτυχισμένοι άνθρωποι κάθε μέρα λιγοστεύουν.

 

Κατασταλτικά μέτρα : Ενίσχυση των αρμοδίων φορέων με την καθιέρωση κινήτρων.

 

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

            Τα πλημμελή μέτρα του κράτους μεγαλώνουν αντί να μειώνουν το αίσθημα ανασφάλειας του πολίτη που προσανατολίζεται σε μέτρα και μηχανισμούς αυτοάμυνας - άμεση αντίδραση μια ελπίδα για την ανθρωπότητα.

            Αντί όλων αυτών το κράτος περιορίζεται σ’ένα διαρκώς επαναλαμβανόμενο «εκσυγχρονισμό» των οργάνων και των «μηχανισμών» πάταξης και «πρόληψης» της βίας στη χώρα, ένα εκσυγχρονισμό που καθημερινά αποδεικνύεται αναποτελεσματικότερος.

            Γι’αυτόν το λόγο και κάθε μέρα μεγαλώνει το αίσθημα της ανασφάλειας των πολιτών. Κανείς πια δε νιώθει ασφαλής πουθενά, γι’αυτό και σπεύδει να αγοράσει τουλάχιστον κλειδαριές ασφαλείας για το σπίτι του και αντικλεπτικό σύστημα για το αυτοκίνητό του.

            Αν δεν αρχίσουμε σήμερα, να κάνουμε κάτι με τα μέσα που διαθέτουμε, αύριο θα είναι, πιθανόν, πολύ αργά. Μας μένει κάποια ελπίδα, γιατί υπάρχει μία πραγματική δυνατότητα για τον άνθρωπο να ξαναγίνει ο ίδιος του ο εαυτός του και να χτίσει μία ανθρωπινότερη κοινωνία.

τές μπορούν να αξιοποιηθούν ,  αφού ενταχθούν σε επικοινωνιακό πλαίσιο.

Γ Λυκείου -θεματικές ενότητες-Εκφραση-Εκθεση για τις Πανελλήνιες εξετάσεις

                                                          Α                                  ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2014

ΘΕΜΑΤΙΚΕΣ ΕΝΟΤΗΤΕΣ :

1)Χαρακτηριστικά της κοινωνίας μας

2)Καταναλωτισμός-Διαφήμιση

3)Ανεργία

4)Εκλογή Επαγγέλματος-Η χειρωνακτική και η πνευματική εργασία

5)Ρατσισμός

6)Τουρισμός-Ελληνικά τοπία-μνημεία

7)Οικολογία

8)Επιστήμη-Τεχνολογία

9)Ελευθερία και Δικαιώματα-Δημοκρατία

10)Παράδοση

11)Παγκοσμιοποίηση

12)Μέσα μαζικής ενημέρωσης-Ελευθεροτυπία-Τύπος-Τηλεόραση-Παραπληροφόρηση-Εντυπωσιοθηρία-Reality show-Προπαγάνδα.

13)Κοινωνικοποίηση-Πρότυπα-Πρόσωπο-Προσωπείο-Αλλοτρίωση-Μαζοποίηση-Μιμητισμός

14)Πολιτισμός –ποιότητα ζωής-Οικογένεια

15)Πνευματικοί άνθρωποι.-Πολιτιστική πνευματική παρακμή.

16)Βία και εγκληματικότητα.

17)Παιδεία και ηλεκτρονικοί υπολογιστές-Αμφισβήτηση νέων

18) Οι νέοι και τα ιδανικά.

19)Ειρήνη-πόλεμος.

20)Αθλητισμός.

21)Ελεύθερος χρόνος-ψυχαγωγία.

22)Χάσμα γενεών.

23)Γλώσσα-Διάλογος

24)Τέχνη-Κριτική

25)Οι Νέοι.

26)Βιοτεχνολογία- Κλωνοποίηση.

27)Ανθρώπινα δικαιώματα

28)Θανατική ποινή.

29)Μεσσιανισμός-Φανατισμός-Λαϊκισμός

30)Ενδυμασία-Μόδα

31) To Γέλιο στη ζωή μας. <<΄Οσο γελάμε τίποτα δεν χάθηκε Σαίξπηρ>>

<<Δώστε τον αγώνα σας με Πίστη ,θάρρος, αισιοδοξία  και αυτοπεποίθηση και διεκδικήστε μία καλύτερη θέση στο συναρπαστικό ταξίδι της ζωής ,που ξεκινά μετά το τέλος του Λυκείου, χωρίς να ξεχνάτε και τα σοφά λόγια του ποιητή:

Η Ιθάκη σ΄έδωσε τ’ ωραίο ταξίδι .

Χωρίς αυτήν δεν θα ‘βγαινες στον δρόμο.

Κι αν πτωχική την βρεις ,η Ιθάκη δεν  σε γέλασε.

Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,

ήδη θα το κατάλαβες οι Ιθάκες τι σημαίνουν.>>.

Δεν χρειάζεται άγχος ,αφού η ζωή μας δίνει πάντα πολλές ευκαιρίες!!!

ΚΑΛΟ ΔΙΑΒΑΣΜΑ . ΧΑΡΟΥΜΕΝΑ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ.

ΕΥΧΟΜΑΙ Ο ΚΑΙΝΟΥΡΙΟΣ ΧΡΟΝΟΣ ΝΑ ΣΑΣ ΦΕΡΕΙ ΥΓΕΙΑ ,ΕΥΤΥΧΙΑ ΚΑΙ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΤΟΜΕΙΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΣΑΣ . Ο ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΣΑΣ

                                        ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΣ.

 Οι  έντονες θεματικές ενότητες είναι πολύ σημαντικές.