ΟΙ ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΙ

ΕΚΘΕΣΗ 7^η

ΟΙ ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΙ

 

«Με τα πυρηνικά οπλικά συστήματα που διαθέτουν σήμερα οι μεγάλες δυνάμεις οι συνέπειες ενός πυρηνικού πολέμου θα είναι τόσο καταστρεπτικές ώστε δεν θα υπάρχουν νικητές και ηττημένοι αλλά αφανισμός του ανθρώπινου είδους. Παρόλα αυτά οι μεγάλες δυνάμεις αντί να αφοπλίζονται συνεχώς εξοπλίζονται.

α) Ποιά κατά τη γνώμη σας είναι τα αίτια και οι συνέπειες των εξοπλισμών;

β) Πως μπορούμε να αντιδράσουμε;

            

 ΣΧΕΔΙΑΓΡΑΜΜΑ

 

ΠΡΟΛΟΓΟΣ : Ο πόλεμος είναι ενδημικό φαινόμενο στην ιστορία, διάκριση του συμβατικού απ’τον πυρηνικό.

 

ΚΥΡΙΟ ΘΕΜΑ

1) Αίτια του πολέμου άρα των εξοπλισμών.

α) Οικονομικοί και πολιτικοί λόγοι.

β) Κερδοσκοπικοί μανία των πολιτικών ηγετών - ανταγωνισμός των βιομηχανιών.

γ) Έμφυτη τάση για επιβολή του χαρακτήρα.

δ) Ανταγωνισμός των υπερδυνάμεων.

2)  Συνέπειες εξοπλισμών

                 α) Ο κίνδυνος του πολέμου έρχεται πιο κοντά.

                 β) Αβεβαιότητα, άγχος και ανασφάλεια.

                 γ) Παραμέληση βασικών προβλημάτων και αναγκών (πείνα, ασθένειες και         αναλφαβητισμός)

                 δ) Οικονομική και πολιτική εξάρτηση των οικονομικά ασθενέστερων με            αγορά όπλων δηλ. εκροή συναλλάγματος

                 ε) Οι διογκωμένες δαπάνες για τα όπλα, αίτια του πληθωρισμού.

3)  Πως μπορούμε να αντιδράσουμε :

                 α) Δυναμική πίεση της κοινής γνώμης στις πολιτικές και στρατιωτικές                             ηγεσίες έμπρακτη και ουσιαστική λαϊκή συμμετοχή στα θέματα που                             αφορούν το ίδιο τον λαό.

                 β) Η χρησιμοποίηση του ορθού λόγου και του διαλόγου.

                 γ) Διεθνισμός

 

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

            Επιτακτικό χρέος κάθε ανθρώπου για μια ουσιαστική αντίδραση ώστε να αποτραπεί ο πυρηνικός όλεθρος που απειλεί το ανθρώπινο γένος σήμερα.

 

 

 

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

            Μελετώντας κανείς την ιστορία, με ανησυχία παρατηρεί ότι η ζωή του ανθρώπινου γένους είναι ένα εκκρεμές ανάμεσα στον πόλεμο και την ειρήνη. Και είναι να απορεί κανείς όταν συλλογίζεται, ότι αυτό το έξυπνο ζώο ο άνθρωπος που αυτοπροβάλλεται σαν «κορωνίδα της Δημιουργίας» βρίσκεται σε επίπεδο αγριότητας ώστε να μην μπορεί να φανταστεί και να θεσπίσει για τη λύση των διαφορών του άλλο τρόπο από τη σφαγή. Αν όμως όλοι οι πόλεμοι δεν ήταν παρά περιορισμένης εκτάσεως, ο πρώτος (και προφανώς ο τελευταίος) πυρηνικός πόλεμος θα είναι τόσο καταστρεπτικός ώστε θα αφανίσει το ανθρώπινο είδος. Εντούτοις ο ανταγωνισμός των εξοπλισμών συνεχίζεται.

 

ΚΥΡΙΟ ΘΕΜΑ

 

1. Αίτια του πολέμου και (άρα) των εξοπλισμών

α) Οι περισσότεροι πόλεμοι έγιναν για λόγους πολιτικούς. Κάποια κράτη ζητούν την επέκταση της πολιτικής τους δυνάμεως αλλά πίσω απ’αυτό διαφαίνεται το οικονομικό συμφέρον. Παλαιότερα αυτό μεταφράζονταν στη λεηλασία ή την κατάκτηση νέων εδαφών σήμερα μεταφράζεται στην προνομιακή εκμετάλλευση των πλουτο-παραγωγικών πηγών ή στην οικονομική «διείσδυση» με την εγκαθίδρυση ενός καθεστώτος μοντέρνας αποικιοκρατίας.

 

β) Η κερδοσκοπική μανία δεν αφήνει τους πολιτικούς ηγέτες των μεγάλων χωρών να εγκαταλείψουν τις τεράστιες πολεμικές βιομηχανίες, που με τον ανταγωνισμό τους απειλούν να κάνουν πυροτέχνημα τον πλανήτη μας. Και δημιουργούν αντίπαλους πραγματικούς ή υποθετικούς για να διοχετεύσουν έγκαιρα τα όπλα τους μην τυχόν μία νέα και αποτελεσματική επινόηση, αποδείξει ζημιογόνες τις επιχειρήσεις τους.

 

γ) Όλα αυτά συνδέονται με τους συμβατικούς πόλεμους, αλλά δεν μπορούν να εξηγήσουν έναν πυρηνικό πόλεμο, γιατί, όπως είπαμε ένας πυρηνικός πόλεμος με τη χρήση των πολεμικών οπλοστασίων που διαθέτουν σήμερα οι υπερδυνάμεις δεν θα έχει νικητές και ηττημένους, γιατί δεν θα έχει επιζώντες.

 

 

δ) Επομένως ο λόγος που θα μπορούσε να εξηγήσει τους εξοπλισμούς αυτούς είναι ότι

θα γινόταν από πνεύμα ανταγωνιστικό.

Η καθεμιά από τις μεγάλες δυνάμεις φοβάται μήπως υπερτερήσει η άλλη σε δύναμη, σε κύρος, σε παγκόσμια επιβολή. Αποκλείεται να μην το ξέρουν πως καμιά δεν προλαβαίνει να αφανίσει την άλλη προτού εκείνη επιτεθεί.

 

ε) Οι περισσότεροι όμως δυστυχώς πιστεύουν ότι πόλεμοι (άρα και οι εξοπλισμοί) δεν πρόκειται ποτέ να σταματήσουν, γιατί γεννιούνται από κάποια φυσική επιταγή. Οφείλεται δηλαδή στην έμφυτη τάση για επιβολή, που χαρακτηρίζει κάθε ζωντανό οργανισμό. Ακόμη και ο Θουκυδίδης παρατηρεί ότι όσο η ανθρώπινη φύση δεν αλλάζει, δεν πρόκειται να εκλείψει το φαινόμενο του πολέμου. Μορφές μόνο θα αλλάζει. Άλλοτε θα είναι πιο ήπιος άλλοτε θα είναι πιο άγριος ανάλογα με τις συνθήκες που θα επικρατούν κάθε φορά.

            Είναι απαράδεκτο όμως να υποστηρίζουμε ότι ο πόλεμος βέβαια είναι μια κατάρα που πρέπει όμως να την υποφέρουμε γιατί τάχα είμαστε πλασμένοι από την ίδια φύση να λύνουμε τις διαφορές μας με την αιματοχυσία όπου ο δυνατός θα εξοντώσει τον αδύνατο.

            Στην πρωτόγονη εποχή βέβαια, όταν ο άνθρωπος δεν είχε στη διάθεσή του τα μέσα για να αποσπάσει τα αγαθά που βρίσκονται διάσπαρτα στο φυσικό χώρο, ο πόλεμος μέχρι ενός σημείου θα μπορούσε να κατανοηθεί στην προσπάθεια για επιβίωση (ένστικτο αυτοσυντήρησης ισχυρό) Με τη συνδρομή όμως ειδικών όρων (τεχνολογία μέσα, παιδεία κ.τ.λ.) κατά την πορεία της ζωής, το φαινόμενο του πολέμου έπρεπε να σταματήσει. Ο άνθρωπος όμως το διαιώνισε, το έκανε νόμο. Όμως όποια και αν είναι τα αίτια που προκαλούν την συσσώρευση όπλων στα πυρηνικά οπλοστάσια, οι συνέπειες είναι σημαντικότατη.

 

2. Συνέπειες εξοπλισμών

α) Ο κίνδυνος του πολέμου έρχεται πιο κοντά. [Πρώτα - πρώτα ο πόλεμος γίνεται ολοένα και περισσότερο πιθανός, έρχεται κάθε μέρα πιο κοντά μας. Επειδή τα πυρηνικά οπλικά συστήματα είναι αυτόματα δραστηριοποιούνται και πλήττουν τους στόχους τους σε απίστευτες ταχύτητες, οι πιθανότητες να προκληθεί ένας πυρηνικός πόλεμος κατά λάθος αυξάνονται.

Η δυνατότητα να εξουδετερωθούν σφάλματα ή λάθη στα ραντάρ, ηλεκτρονικούς υπολογιστές, συστήματα κατεύθυνσης κ.λ.π. είναι μηδενική για τον απλούστατο λόγο ότι δεν υπάρχει χρόνος.

Το παράδειγμα της καταστροφής του Τσάλεντζερ τον Ιανουάριο του 1986, χωρίς οι χειριστές του να προλάβουν να κάνουν το παραμικρό, είναι ενδεικτικό.

 

β) Αβεβαιότητα - άγχος - ανασφάλεια.

Είναι λοιπόν φυσικό ο φόβος του πολέμου να γεμίζει τον καθένα μας με βαθιά ανησυχία για το αύριο. Ιδίως αν έχει συνειδητοποιήσει το πρόβλημα σ’όλη του την έκταση, δικαιολογημένα αισθάνεται αβεβαιότητα, άγχος και ανασφάλεια από τη στιγμή μάλιστα που η ζωή του κρίνεται ίσως από την καλή λειτουργία κάποιου μικροϋπολογιστή.

 

γ) Παραμέληση σημαντικών προβλημάτων και αναγκών (πείνα, ασθένειες, αναλφαβητισμός). Όμως και οι δύο υπερδυνάμεις, όπως και οι άλλες πυρηνικά εξοπλισμένες χώρες, αν σταματούσαν τους εξοπλισμούς, θα ανέβαζαν το βιοτικό τους επίπεδο και την ποιότητα της ζωής. Στις ΗΠΑ ένας στους επτά έχει επίπεδο διαβιώσεως χαμηλότερο από τον επίσημο δείκτη φτώχειας. Στην Σοβιετική Ένωση η παιδική θνησιμότητα είναι διπλάσια από το μέσο όρο των άλλων αναπτυγμένων χωρών. Παρόλα αυτά, αν και ήδη έχουν στην κατοχή τους σαράντα χιλιάδες πυρηνικά όπλα, οι δύο αυτές χώρες συνεχίζουν τους πολεμικούς εξοπλισμούς, με αποτέλεσμα όλα τα μεγάλα κράτη να έχουν μετατραπεί σε απέραντα πυρηνικά οπλοστάσια αφού μπορούν να διαθέσουν τους φυσικού θησαυρούς για να κατασκευάσουν τα τελειότερα πυρηνικά ή ατομικά όπλα.

 

δ) Οικονομική και πολιτική εξάρτηση των οικονομικά ασθενέστερων με αγορά όπλων δηλαδή με εκροή συναλλάγματος.

            Στις συνέπειες των εξοπλισμών θα προσθέσουμε ακόμη την οικονομική και πολιτική εξάρτηση των οικονομικά ασθενέστερων χωρών από τις ισχυρές δυνάμεις γιατί τελικά και οι αδύνατες χώρες παρασύρονται από τις Υπερδυνάμεις στο χορό των εξοπλισμών και επειδή δεν μπορούν να παράγουν οι ίδιες όπλα, υποχρεώνονται να τα αγοράσουν από τις ισχυρές με αποτέλεσμα την αύξηση των συναλλαγματικών εκροών. Επί πλέον οικονομικοί σχολιαστές συγκαταλέγουν τις διογκούμενες δαπάνες, στις βασικές ανάγκες του πληθωρισμού.

 

ε) Οι διογκούμενες δαπάνες για όπλα, αιτία πληθωρισμού.

            Αλλά τα χρήματα που ξοδεύονται για τους εξοπλισμούς θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την επίλυση των φλεγόντων προβλημάτων της ανθρωπότητας. Η πείνα, οι αρρώστιες, ο αναλφαβητισμός, θα περιοριζόταν σημαντικά. Όπως έχει υπολογιστεί δεκαεπτά δισεκατομμύρια δολάρια το χρόνο απαιτούνται για την παροχή επαρκής τροφής, νερού, εκπαίδευσης, υγείας και στέγης για όλους τους ανθρώπους στον κόσμο. Το ποσό όμως αυτό δεν είναι παρά αυτό που δαπανάται για πολεμικούς εξοπλισμούς κάθε δύο εβδομάδες και ωστόσο μέσα σ’αυτές τις εβδομάδες έχουν πεθάνει εκατόν ογδόντα χιλιάδες παιδιά από πείνα και αρρώστιες. Ο παραλογισμός του σύγχρονου κόσμου φαίνεται από το γεγονός πως ενώ σε κάθε λεπτό της ώρας ξοδεύονται 13 εκατομμύρια δολάρια για εξοπλισμούς το ίδιο αυτό λεπτό πεθαίνουν 30 παιδιά από πείνα.

 

3.   Πως μπορούμε να αντιδράσουμε

α) Δυναμική πίεση της κοινής γνώμης στις πολιτικές και στρατιωτικές ηγεσίες. Έμπρακτη και ουσιαστική λαϊκή συμμετοχή στα θέματα που αφορούν τον ίδιο το λαό.

            Παλαιότερα ήταν κοινή παραδοχή πως ο πόλεμος θα μπορούσε να εξαλειφθεί, αν υπήρχε για όλους επάρκεια αγαθών. Όμως η λύση αυτή δεν είναι αποτρεπτική στην περίπτωση του πυρηνικού πολέμου. Πολλοί ακόμη πίστευαν πως μόνο με την αδιάκοπη αύξηση των πυρηνικών όπλων θα αποτρέπονταν ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος. Αλλά τα πράγματα δείχνουν ότι με την κλιμάκωση των εξοπλισμών ισορροπία έγινε πιο ασταθής ο κίνδυνος του μοιραίου σφάλματος μεγαλύτερος.

            Η μόνη ίσως λύση που ενδείκνυται έτσι που έγινε η κατάσταση, είναι το «πάγωμα» των εξοπλισμών και η έναρξη του αφοπλισμού. Δεν χρειάζεται άλλη έρευνα σ’αυτόν τον τομέα ούτε η βελτίωση της ποιότητας των φονικών όπλων. Αντίθετα οι χώρες που ήδη έχουν πυρηνικά δεν θα πρέπει να βοηθούν και να ενισχύουν οικονομικά τα άλλα κράτη προκειμένου να κατασκευάζουν πυρηνικά όπλα. Ακόμη, καλό θα ήταν να δημιουργηθούν αποπυρηνικοποιημένες ζώνες σ’όλη τη γη.

           

            Για να γίνει όμως αυτό χρειάζεται επίσης να ασκηθεί πίεση στη στρατιωτική και πολιτική εκείνη ηγεσία που αποφασίζει για τους εξοπλισμούς. Πρέπει λοιπόν να ευαισθητοποιηθεί η κοινή γνώμη με την κατάλληλη εκπαίδευση, με διαφωτιστικές ομιλίες και εκδηλώσεις. Απαραίτητο είναι να δημιουργηθεί ένα ισχυρό μαζικό κίνημα που θα προβεί, αρχικά, σε πορείες, διαδηλώσεις και οργανωμένες διαμαρτυρίες. Στη συνέχεια όμως θα πρέπει να καταδικάσει με τη ψήφο του και να αφαιρέσει την εξουσία από τους υπεύθυνους για τους ανταγωνισμούς των εξοπλισμών.

            Πάνω απ’όλα  όμως χρειάζεται βαθύτερη αλλαγή στο πολιτικό σύστημα. Ο λαός δεν πρέπει να προσέρχεται στις κάλπες μόνο για να αναδείξει την παράταξη που θα κυβερνήσει τη χώρα για την επόμενη τετραετία. Πρέπει ο ίδιος ο λαός να αποφασίζει για θέματα που τον αφορούν και περισσότερο από καθετί για το δικαίωμά του να ζήσει και να μη χαθεί ανεπιστρεπτί από το λάθος κάποιου μικροϋπολογιστή, ή ακόμη χειρότερα από κάποια πολιτική δολιότητα.

 

β) Θα μπορούσαν οι άνθρωποι να εξουσιάσουν αυτό το φαινόμενο της αυτοκαταστροφής αν χρησιμοποιούσαν τον ορθό λόγο και διάλογο, προνόμια αποκλειστικά του ανθρώπου. Με την κινητοποίηση όλων των μέσων της διάνοιας θα κατορθώσουν να λύσουν με ειρηνικό τρόπο τις διαφορές τους.

 

γ) Οι σημερινοί λαοί όμως ζουν διασκορπισμένοι πάνω στον πλανήτη μας και κινδύνευαν να καταστραφούν, όχι από τα θηρία, όπως στον μύθο του Πρωταγόρα, αλλά επειδή δεν ανακάλυψαν πολιτική τέχνη που θα τους ενώσει σε μια «οικουμενούπολη». Πρέπει να καταργηθούν πια τα σύνορα των χωρών και οι άνθρωποι από εθνικιστές να γίνουν διεθνιστές, να θέτουν δηλαδή τα συμφέροντα του συνόλου της ανθρωπότητας πάνω από τα εθνικά.

            Είναι πράγματι η Δημοκρατία το ιδεωδέστερο των πολιτευμάτων μέχρι τώρα όμως δε μας βοήθησε να απαλλαγούμε από την κοινωνική μάστιγα του πολέμου. Ο άνθρωπος ίσως κάποτε ανακαλύψει το κατάλληλο πολιτικό σύστημα που θα επιτρέψει την ένωση των λαών.

            Αυτό βέβαια μπορεί να γίνει μετά από δεκάδες ή εκατοντάδες αιώνες -δεν είναι βέβαια πολλοί στην ιστορία της ανθρωπότητας- και τότε οι άνθρωποι θα βλέπουν την εποχή μας με περιφρόνηση και θα μας ειρωνεύονταν γιατί δεν καταλάβαμε ότι η δύναμη της λογικής είναι μεγαλύτερη από τη δύναμη της γροθιάς.

            Πολλοί βέβαια θα θεωρήσουν τις απόψεις αυτές απλό ευχολόγιο που δεν πρόκειται να πραγματοποιηθεί. Μία πρόχειρη όμως αναδρομή στο παρελθόν μας διδάσκει ότι ο θεσμός πόλης - κράτος ξεπεράστηκε και ενώθηκε η Ελλάδα όπως αργότερα οι πολιτείες της Αμερικής και σήμερα είναι γνωστή σε όλους μας και η προσπάθεια που γίνεται για μια ενωμένη Ευρώπη. Γιατί λοιπόν να μην αισιοδοξούμε για μια ενωμένη ανθρωπότητα αύριο;

 

δ) Πρέπει ακόμη να δημιουργηθούν κέντρα έρευνας ειρήνης και κυρίως του πολέμου σ’όλα τα πανεπιστήμια. Στρατολογούμε τους επιστήμονες και τεχνικούς για να κάνουμε φοβερότερο τον πόλεμο. Ας επιστρατεύσουμε τους επιστήμονες για να μελετήσουν σε βάθος την κοινωνική αυτή νόσο. Ο πόλεμος θα αντιμετωπιστεί καλύτερα όταν αποκτήσουμε ακριβή γνώση του.

 

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

            Γι’αυτό ανακύπτει επιτακτικό χρέος κάθε ανθρώπου για μια ουσιαστική αντίδραση ώστε να αποτραπεί ο πυρηνικός όλεθρος που απειλεί το ανθρώπινο γένος σήμερα. Το καθήκον αυτό δεν ανήκει σε μερικούς, σε λίγους. Είναι καθολικό και μόνιμο. Κάθε άνθρωπος κάθε φυλής, κάθε θρησκεύματος, κάθε πολιτικής ιδεολογίας, κάθε πνευματικής στάθμης οφείλει να συνειδητοποιήσει τον κίνδυνο που τον απειλεί. Η γη μας σήμερα είναι ένα τεράστιο ναρκοθετημένο πεδίο που μπορεί κάθε στιγμή να αναφλεχτεί πρέπει να επαγρυπνούμε συνεχώς, ώστε να μετατρέψουμε την γη από γη ολέθρου σε γη της ειρήνης.